Julia Dobrovolskaya: talambuhay, gawain at kagiliw-giliw na mga katotohanan

Dobrovolskaya Julia Abramovna ay malawak na kilala sa pedagogical at pang-agham lupon. Ang kanyang kredito ay ang paglikha ng pinakamagandang aklat-aralin sa wikang Italyano, ang pinaka kumpletong mga diksyunaryo: Russian-Italian at Italian-Russian.

Siya para sa kanyang buhay na isinalin ang maraming mga pelikula, mga libro, mga artikulo, itinuro hindi mabilang na bilang ng mga mag-aaral. Ang propesor ng Milan, Trieste, Trent University, Dobrovolskaya ay gumawa ng higit pa sa sinumang iba pa upang pasulungin ang wikang Russian sa Italya. Higit sa isang beses ipinagkaloob ito ng gubyerno ng Italy sa mga premyo sa larangan ng kultura.

Pagkabata, kabataan

25.08.1917 sa Nizhny Novgorod sa pamilya ng isang silviculturist, ipinanganak ang hinaharap na iskolar-pilolohista na si Julia Dobrovolskaya. Ang kanyang talambuhay sa panahon ng kanyang pagbibinata ay minarkahan ng paglipat ng pamilya sa hilagang kabisera. Ang kanyang ama ay nagtatrabaho bilang tagaplano para sa produksyon ng Leningrad, at ang aking ina - bilang isang guro ng Ingles.

Pagkatapos ng graduating mula sa paaralan, pinili ng babae ang propesyon sa mga yapak ng kanyang ina, nagpatala sa Faculty of Philology LIFLI. Sa mga guro na si Julia ay napakalaki: ang bantog na tanyag na siyentipiko na si Propp V.Ya. ay nagtuturo sa mga estudyante hindi lamang sa Aleman, ngunit ipinaliwanag kung paano maramdaman ang wikang ito.

Hanggang sa dulo ng kanyang buhay Julia Abramovna ay nagpapasalamat sa Vladimir Yakovlevich para sa pagtuturo sa kanya ang mga pangunahing kaalaman ng sining - upang maging isang polyglot. Nang maglaon, gamit ang natanggap na kaalaman, pinangasiwaan ni Julia Dobrovolskaya ang halos lahat ng mga pangunahing lengguwahe ng Europa na nagsasarili.

Ang isang makinang na edukasyon ay nakapagbigay ng makaramdam ng sobrang tuwa: ang hinaharap ay tila ang masigasig na miyembro ng Komsomol na "mga kandado ng hangin".

Siya ay pinilit na mag-sign

Ang mga bumabasa ng kanyang talambuhay ay maaaring magkaroon ng kaugnayan sa mga linya ng Vladimir Vysotsky: "Snow na walang dumi, tulad ng isang mahabang buhay na walang namamalagi ...".

Nakita niya ang gayong snow sa kampo sa labas ng Moscow. At bago iyon, siya ay naakusahan para sa pagtataksil (Artikulo 58-1 "a"), na kung saan umasa sa shooting o 15 taon sa bilangguan. Si Julia Dobrovolskaya, sa kabila ng presyur, ay tumayo at hindi nakilala ang ipinataw na pagkakasala.

Ang babaeng ito ay hindi nag-usap tungkol sa kung anong mga sukat ng impluwensya ang inilalapat sa kanya sa pamamagitan ng mga masters na may balikat sa makapal na pader na mga casemate. Tanging isang parirala ang sinira mula sa kanyang mga labi: "Maaari mo lamang isipin: Lubyanka, Lefortovo, Butyrka ..."

Matapos ang mga nabigong pagtatangka na masira, ipinadala siya sa kampo ng Khovrin. Ang "memorya" ng mga panahong iyon para sa kanya para sa buhay ay nanatili ang kawalan ng kakayahan na magkaroon ng mga anak dahil sa mahirap na trabaho.

Sa kalayaan, isang 28-taong gulang na babae ay inilabas sa ilalim ng isang amnestiya noong 1945.

Dobrovolskaya tungkol sa mga misyonero ni Stalin sa Espanya

Nagagalit siya matapos ang "paglalakbay sa negosyo" sa Espanya.

Tumugon ang Komsomolskaya Yulia Dobrovolskaya sa tawag ng isang "tao sa mga damit ng sibilyan" na nag-rekrut ng mga tagasalin na sumali sa pagtulong sa mga Republikano. Ngunit sa loob ng tatlong taon ng trabaho na naintindihan ng batang babae kung bakit nagpadala si Stalin ng 30,000 espesyalista sa militar at Enkavadeshny.

Ang "mga internasyunalista" na may tindig ng militar ay nagsilbing mga tagapayo hindi lamang sa mga armadong pormasyon ng mga Republikano, kundi pati na rin bilang mga tagapayo sa daliang nilikha na analogo ng NKVD. Ang lugar ng kapanganakan ng Cervantes ay naghahanda na maging isang bansa ng partokokrasya. Mula sa mga lokal na komunista ng "Popular Front", ang mga bisita ay gumawa ng pagkakahawig ng mga komisyon ng Bolshevik.

Ang mga expropriated na pribadong ari-arian, ay bumagsak kasama ang kanilang mga kababayan. Ang mga Katolikong Espanyol ay sapilitang sinubukan upang maging mga atheist, humihip ng mga simbahan, pumatay ng mga pari. Mga kaganapan na binuo ayon sa mga Stalinistang canon ng "pakikibaka ng klase".

Ang kamalayan ng pagkakasala bago ang mga Espanyol

Ang populasyon na tumanggap sa mga "kasama" na dumating sa kanila bilang mga anti-pasista, na nakikita ang kanilang mga gawa, ay tumataas at sumuporta sa kanilang militar, na nagtataas ng insurhensya. Sa partikular, ang "Espanyol Chapaev" (na dating sinanay sa Frunze Academy, kaibigan ni Yulia Abramovna na si Valentin Gonzalez) ay dumating sa konklusyon na ang mga Komunista ay katulad ng mga pasista.

Ang mga Republicans ay natalo sa halaga ng isang milyong buhay Espanyol, at ang "mga internasyunalista" ay pinatalsik. Si Julia Dobrovolskaya, na bumalik sa bahay, ay nanatiling tahimik tungkol sa kung ano ang nakita at naranasan niya.

Nagkaroon siya ng mga kakilala sa mga silakbo ng damdamin, kasunod na disillusioned sa USSR. Ang batang babae-tagasalin ay isang kilalang tao (ito ay pinatunayan sa pamamagitan ng kanyang imahe sa nobelang "Para sa Sino ang Bell Tolls" ni Ernest Hemingway).

Maliwanag na pinigil nila ang kabataang babae na bumalik sa USSR "nang maaga at sakaling": dahil sa takot na maaari niyang isulat ang tungkol sa digmaang Espanyol sa Western media o gumawa ng ganitong bagay.

Pagkatapos ng 40 taon, ang interpreter ay nasa Barcelona, at bababa siya mula sa rampa ng eroplano na may mabigat na puso, na napapahiya sa misyon ng kanyang kabataan.

Pagtulong upang mabuhay

Tulad ng naalaala ni Julia Abramovna, ito ay ang pinakamahalagang bagay para sa kanya, na sa ilalim ng pang-aapi, hindi dapat mapigilan, hindi upang ihinto ang nakakakita ng mabuti sa mga tao. Sinunod niya ang panuntunang ito, nakikita, naaalala at salamat sa mga tao na, sa pamamagitan ng pagtawag ng kaluluwa, gumawa ng mga mabuting gawa. Gayunpaman, kasama sa kanila siya ay lalong nagpapasalamat:

• Ang kanyang disente unang asawa, Dobrovolsky Evgeny Aleksandrovich, isang nomenklatura manggagawa na may-asawa ng isang "zechka" at isinakripisyo ang kanyang karera;
• Ang kampo ni Mikhail Khovrinsky na si Engineer Mikhailova, na nag-ayos ng kanyang interpreter;
• Ang isang kulay-abo na buhok, mababa ang punong pulis na, sa kanyang sariling panganib at panganib, ay nagbigay sa kanya ng isang pasaporte bilang kabayaran para sa isang sertipiko ng pagpapalaya.

Sabihin mo sa akin kung sino ang iyong kaibigan ...

Ang sinaunang Romanong kawikaan ay nakatayo sa pagsubok ng panahon. Maraming mga taon ng pagkakaibigan na nakakonekta Julia Dobrovolskaya na may maraming mga karapat-dapat at kamangha-manghang mga tao:

• Bilanggo ng Gulag, aktibista ng karapatang pantao, manunulat na pampanitikan Lev Razgon;
• Makata, tagasalin, tagapagpahayag Korney Chukovsky;
• Pampubliko, tagasalin, makata, mamamahayag Ilya Ehrenburg;
• Campessino (Valentin Gonzalez), republikano kumander, kasunod na repressed;
• Ang manunulat na Italian-storyteller na si Gianni Rodari;
• Ang pintor na si Renato Guttuso;
• Propesor ng Moscow State University Merab Mamardashvili;
• Ang manunulat na si Nina Berberova, asawa ni Vladislav Khodasevich.

Personal na buhay

Julia Dobrovolskaya pagkatapos ng liberasyon na itinuro sa Moscow Institute of Foreign Languages mula 1946 hanggang 1950. Siya ay nakikibahagi sa mga gawain sa pagtuturo at pagsasalin.

Mahusay at may prinsipyo, ito ay hindi maginhawa para sa mga manipulator ng partido. Ang dahilan upang masisi siya ay natagpuan sa lalong madaling panahon. Sa sandaling isinalin ni Julia Abramovna ang isang artikulo ng Katolikong nilalaman. Ang guro at interpreter ay ganap na nakaranas ng "kalayaan ng budhi sa format ng Soviet".

Siya ay pinatalsik mula sa kanyang trabaho. Napakalakas ng pagpindot na iniwan siya ng kanyang unang asawa na si Evgeny Dobrovolsky.

Gayunpaman, si Julia Dobrovolskaya ay nagtagumpay sa isang nahuling isip upang patunayan ang kanyang kaso at makakuha ng trabaho sa MGIMO. Doon siya ay inalagaan ng Pinuno ng Kagawaran ng Mga Wika sa Pag-ibig ng Gonionsky SA, sila ay kasal. Ang kanyang asawang si Semyon Alexandrovich ay naging tunay na suporta at suporta. Dahil sa sakit ng kanyang asawa, si Dobrovolskaya, pagkalipas ng labinsiyam na taon, ay nabalo.

Propesyonal na Aktibidad

Ang dahilan ng pag-alis sa propesor ng USSR ay isang opisyal na pagbabawal sa pagtanggap niya ng internasyonal na award.

Noong 1964, natapos ni Julia Dobrovolskaya "Praktikal na Kurso ng Wikang Italyano" ang kanyang trabaho sa kanyang maalamat na aklat-aralin. Sa pamamagitan ng paraan, sa ngayon (sa kalahating siglo) ang manwal na ito ay ang base para sa mga mag-aaral ng pilolohiya. Para sa gawaing ito, kinikilala bilang klasiko, noong 1970 ipinagkaloob ng gubyernong Italyano ang guro ng Moscow State Institute of International Relations Julia Abramovna na may pambansang award para sa mga nakamit sa larangan ng kultura.

Gayunpaman, hindi pinahintulutan ng mga awtoridad ng Sobyet na magpunta siya sa ibang bansa para magantimpalaan. Si Julia Dobrovolskaya, isang bantog na interpreter sa mundo, ay nadama ang kanyang sarili, tulad ng kanyang kabataan, naka-lock sa mga dingding ng mga casemate. Siya, taimtim na umaasa na sa pagbagsak ng dugong rehimen ng pinuno at sa pagdating ng lasaw ng dekada ng 60 ay maaaring tuluyan nang magtrabaho nang walang bayad, masyado nang nabigo. Napagtanto ng propesor na hindi ito ang burukrasya ng institusyon sa lahat na nilason niya - hindi siya angkop sa sistema.

Si Julia Abramovna ay hindi maaaring tumagal ng higit pang mga eksperimento sa sarili. Noong 1982, pumasok siya sa isang gawa-gawang kasal sa isang mamamayang Italyano at umalis sa bansa. Sa ito ay tinulungan siya ng isang Milanese na kaibigan na si Emmy Moresco, na humingi ng pabor mula sa kanyang kakilala na si Hugo Giussani.

"Isang guro sa buhay"

Ang pagkakaroon ng kaliwa para sa Italya mula sa USSR, Dobrovolskaya Julia nanatili ang parehong "guro": palaging siya ay napapalibutan ng isang dagat ng mga mag-aaral na may mga katanungan. Sinenyasan niya, itinuro, inirerekomenda. Nagtrabaho ako nang napakasakit, sa kabila ng aking 65 taong gulang.

Nangyari ito nang sa gayon ay ang maliit na pamagat ng propesor ng Sobyet ay maliit lamang, bagaman ang mga lokal na lingguwista ay namangha sa malawak na kaalaman ng guro ng Russian. Nagustuhan ni Julia Abramovna na sabihin na walang nagbigay sa kanya ng anumang bagay. Pagkaraan ng pitong taon, naging propesor siya sa Italya. Ang kanyang pagtatanggol sa kanyang disertasyon sa doktor ay isang kaganapan para sa komunidad na pang-agham ng bansang ito.

Dobrovolskaya palaging nadama tulad ng isang kinatawan ng isang mahusay na kultura - Russian. Lumahok siya sa paglalathala ng mga isinaling aklat ng mga classics ng Ruso. Ang mga Italyano ay hinangaan ang "guro ng Russian": sinabi ng manunulat na si Marcello Venturi tungkol dito sa kanyang nobela: "Gorky Street, 8, flat 106". (Sa sandaling ito ay kanyang address sa bahay).

Madalas, sa harap ng kanyang mga estudyante sa Italy, may mga luha nang, sa kanilang kahilingan, sinabi ni Julia Dobrovolskaya tungkol sa kanyang buhay. Ang talambuhay ng tagasalin at ng guro ay nagpapaalala sa kanila ng isang nobelang pakikipagsapalaran: "Paano mo talaga nararanasan ito?" Pagkamatay niya noong 2016, ang mga kasamahan sa unibersidad ay gumagalang na kinikilala na ang kanyang mga gawa ay sapat sa mga siyentipikong merito ng buong pangkat.

Nangyari ito na ang dalawang bansa, dalawang kultura, dalawang sibilisasyon ay nakikita sa mahirap na kapalaran ng babaeng ito.

Konklusyon

Matapos ang pagbagsak ng USSR, paulit-ulit niyang binisita ang kanyang tinubuang-bayan, maluwag sa kalooban na nagbibigay ng mga panayam.

Sa dulo ng kanyang hindi mapakali buhay Julia Dobrovolskaya iniwan ang epistolary memory ng kanyang mga kasamahan. Ang mga librong pang-edukasyon na Italo-Russian, na lumabas mula sa ilalim ng kanyang panulat, ay tinangkilik ng isang biographical na koleksyon na "Post Scriptum. Sa halip ng mga gunita. "

Ang guro, tagasalin ng mundo na kilala, totoo at sa isang paraan ng kompidensyal na pag-uusap ay nagsabi sa mga mambabasa tungkol sa mundo kung saan siya namuhay, ang kanyang mga kaisipan at damdamin, ang kanyang mga kaibigan.
Pagkamatay niya, sumang-ayon ang mga nakakilala sa kanya na pagkatapos ng kanyang pag-alis ay walang impresyon ng kawalan ng laman, kakulangan ng kalinawan. Nagawa niyang gawin ang lahat, sinabi niya ang lahat at isinulat ang lahat.